2017 - MTB
18 november 2017
Hallo,
Als jullie dit lezen, wil dat zeggen dat we jullie nu ook beginnen missen. Maar het goede leven gaat door. Onze dochter wordt 20. En Dirk zijn kleindochter bijna 1 jaar...en wij 65 na gisterenavond
Om 12.30 kwamen de 3 musketiers toe. Snel uitladen en installeren in ons 4 sterren hotel in Maasmechelen. De zon is immers van de partij en het beloofd een mooie rit te worden. Vorig jaar was het koud : "Eindelijk is het zover: een weekend full of surprises, of voor sommigen toch. en voor sommigen een kil en koud bed zonder hun wederhelft.
Iedereen oppikken en tegen ten 11en naar het verre Limburg. Kouder en natter, naarmate we ons "kot" naderen.
uitpakken, koffiekoekje en koffietje om op te warmen en dan in een regenvrij moment aangezet. Een parcoerke dat ik zelf nog niet verkend had, en dus een paar maal verdwaald: want het is hier immens uitgebreide natuur; En mooi en soms glad en serieus op en af. Enkele accident de parcours: Koen die tegen een boom rijdt, Frank die ondanks gevleugeld dat hij is toch omvalt en Dirk die achterste voren den berg op rijdt; to click of not to click."
Rustig tempo, 40km door de prachtige heide en zandgroeven. Om dan weer te bevoorraden bij Oma: kaassoep.
Hoe weet je of er een haan bij de kippen zit? Volgens grootmoe: als er een rood oogje in het geel zit. Morgenvroeg testen.
Douchke en naar d'oppositie in As, D'op Eau ici in het Limburgs. Lekker !!! Pasta met grote gehaktballen en een Achels trippletje.
Nadien een activiteit die steeds meer bij onze leeftijd past: kaarten. Eerst worden we ingelicht door Frank omtrent de regels en trukken van Manilla, hoewel de meeste trukken hij voor zelf hield en de regels vaak veranderden, waardoor hij en Koen grandioos wonnen van ons. Nadien kleurwiezen waarbij duidelijk meer nagedacht moet worden en we de overhand konden nemen. Irisc coffie en een Limoncelloke en dat voor de democratische prijs van 150 Euro voor ons vieren.
De kaars ging uit rond 1u30. Die van Frank iets later want hij moest Koen nog helpen om een paar bomen om te zagen
Tegen achten komt er weer leven in onze atletische bodies. Eieren en gebakken spek met omoes eieren. Oei: er zit een haan bij oma's kippetjes ! Maar wel lekker.
bij de ochtend koffie verbeteren we nog eens de wereld en dan is het weer tijd. Gelukkig is het droog, weliswaar bewolkt maar niet zo heroisch als vorig jaar:
Na een verkwikkende nacht in de Limburgse bossen, worden we gewekt door de hanen. Eens iets anders dan door onze vrouwen.
Koen bakt de eieren met spek. Frank dekt de tafel terwijl Dirk in de spiegel kijkt, tis toch zo'n schoon ventje, hé Natalie.
Ondertussen rolt het nieuws heet van de naald van de rekenmachine. Dirk is grootvader geworden. Elise of Elisa of zo iets. Dat wordt vanavond trakteren zunne.
De was is al droog en gestreken door Koen zodat we weer kunnen aanzetten. Nog wat mistig en frisjes, maar sedert gisteravond zijn we venten geworden. Alleszins voor een half uur, want komt de koude door ons plunje. Brrr, berekoud; gelukkig geen regen meer. Frank heeft nagenoeg elk hoekje van de limburgse bossen gemarkeerd, wellicht een kou op zijn blaas.
Na 3 uur zijn we vastgevroren op onze fiets en komen we gelukkig een gastvrije Italiaan tegen in As die een super gezellig cafeetje/restaurant voor ons en enkele collega coureurs opendoet. Terug opgewarmd, wordt de gashendel terug opengedraaid voor de laatste 15 km. De mooiste, dwars doorheen de Maasmechelse heide. En de beloning volgt: Oma. Dirk wordt in de bloemetjes gezet en getrakteerd op een glas champagne. Wij met ons drieen zijn meer professioneel en beperken ons tot warme pompoensoep. Mmm, heerlijk. Fietsen gekuist en terug naar ons berehol.
De warme douche is welkom. Eindelijk komt er weer leven in onze tenen, want we dachten even dat we er een paar kwijt waren. De vuile was steken we deze keer gewoon in ons valies ( dames, sorry, dat is weer voor jullie)
Dames en jongelui, tot strak, want de mannen staan zenuwachtig om te vertrekken. Ha, ha, dat beloofd
tot straks
19 november 2017
Hallo housewives en co,
We gaan terug naar gisteren ochtend. Itt tot vrijdag meer bewolkt maar gelukkig geen regen. Eerst een kleine opwarming naar de start. En wie komen we daar tegen: Tom Doumulin., winnaar van de Giro dit jaar. Eerst uitgebreid herinneringen uitgewisseld. En hij wou perse te samen met ons de pers te woord staan en voor de foto poseren. Echte kampioenen onder elkaar. Limburg is precies toch groot, want we hebben uiteindelijk toch 65 km op de teller, voortdurend op en af en vnl off road.
Dirk trachtte Dumoulin even uit de wind te zetten op een klimmetje, maar de jaren vragen toch langzaam zijn tol blijkbaar en ja die verdomde klikpedalen weeral vergeten; Natalie, een suggestie voor zijne nieuwjaar misschien ?!
Mooi natuur, heel rustig en warme tomatensoep met weeral balletjes.
En dan natuurlijk weer oma's soep : groentesoep met kip, witte wijn, toastjes en een groot stuk cake in de achterzak, van Frank: Dirk krijgt concurrentie.
De warme douche was meer dan welkom. En dan ons voor den TV genesteld, met pintje en snaps en leuk oorlog oorlogsfilmke gezien met Brad Pitt, dames !
Het avondmaal was Turks getint met Kebab en deels Vlaams met een kleurrijk biertje.
En dan revanche kaarten. Dirk had duidelijk zijn zinnen gezet op de overwinning. Na een aarzelende start bij Manillen, was er geen houden meer aan bij het kleur wiezen. Rand nota: delen gaat hem niet goed af: Stijve vingers of toch taktiek.
Aangezien Koen zijn ogen niet meer open kon houden, hebben hem maar rond middernacht onder gestopt en zijn hem gevolgd in dromenland.
Vandaag zit het er bijna weer op : traditioneel ontbijt met spek en eieren en besloten met een stuk cake. De zon schijnt heerlijk en wellicht kruipen we straks nog even op de fiets om te gaan aperatieven bij den Italiaan.
En dan dames, staan ze weer bij jullie aan de voordeur, dames, met de vuile was. Maar laat ze binnen, aanvaard hun slechte kantjes, want het zijn reuze kerels. En na dit weekend is hun conditie weer helemaal top.
groetjes vanuit den Limburg