Zondagavond: het is bijna traditie geworden om onze coureurs vrouwen te trakteren op een etentje. Opnieuw in de Baron. Gin tonic als aperitief om terug een goede basis te leggen en nadien allerlei soorten spaghetti, lekker. De dames vonden het zo attent en leuk dat ze niet naar huis wilden, Sabine in het kwadraat.

Meteen nog effe goede herinneringen ophalen zoals het thema “wiens verjaardag is het vandaag?” en de champagne verassing van Ingeborg op het vliegtuig op de terugweg. 

Effe ook stilstaan bij het verlies van Jean Pierre, broer van Kurt, na zijn fietsongeluk. We herinneren hem als een sympathieke en superfit coureur die ons eens vergezelde in Mallorca. Tijd maken om te genieten, en vooral voorzichtig zijn. 

Het is weer vroeg dag voor taxi Fred / Astrid die iedereen netjes ophaalt en op tijd op de luchthaven afzet. Of bijna op tijd want Dirk had weeral meer tijd nodig om klaar te staan.

Inchecken, nadien koffietje en ontbijtkoek ons gepresenteerd door een vinnige 75 jarige dame. Beetje leeftijdsklasse van Dirk en heel complementair vond hij zelf: strijken, wassen, eten maken,… wat wil een man nog meer?

Wind en koud in Oostende, maar ook in Mallorca verdorie. Dan vertrekken we al eens een dag eerder. 

Autootje opgehaald, gelukkig geen Pandaatje of Toyota, maar een stoere caravelle Volkswagen, waarin we juist pasten; waar ons maandenlang dieet al niet goed was.

Nog altijd regen in Muro, dus dan maar eten en drinken om morgen sterker te staan.

Onze fietsen worden netjes op tijd geleverd ; vooraf de 2 goudgele cervelo’s van Tjess en mij zijn pareltjes. 

Ondertussen hebben we de code van ons huisje gekregen, uitpakken en inkopen gedaan. We hebben besloten om vanavond thuis te eten, aangezien de meeste restaurants gesloten zijn op maandag. Barbecue, heerlijk

Eh…saai gedverdemme, daarvoor kwam ik niet naar Mallorca. 

Tegen 18 uur wordt het droger en ruik ik mijn kans. Als ik ga fietsen, weet ik bij voorbaat dat iedereen meegaat. Haantjes of macho gedrag ha ha. Zo geschiede, allez, tis te zeggen na 200m lijkt Koen al plat te rijden. Spookt het in Mallorca of droom ik. Blijkt dat de vorige gebruiker geen reserve band had en er dus maar een knoop heeft ingelegd tov het lek. Werkt perfect, maar je rijdt voortdurend op een knoop. Enkele schroeven aan ons stuur waren ook niet vast geschroefd, toch wel een probleem, want we halen geregeld 50 per uur. Deze ochtend hadden we medelijden met alle fietsers die we onderweg tegenkwamen, want druilerig, en iedereen was warm ingeduffeld. Behalve wij natuurlijk. Wij experts kennen Mallorca natuurlijk op ons duimpje, dus alleen in zomerkleding. Fuck, we konden beter in januari komen fietsen, dan is het tenminste 15 graden en regent het niet.

Enfin 48 km uiteindelijk, en tevreden. Het moeilijkste moest nog komen: de gin tonic meester maken. Onderkoeld hieraan is geen goed beginnen, maar voor de sfeer was het opperbest. Miljardair, aan dit tempo moeten we elke dag naar de Lidl gaan.

Enfin je wordt ook vindingrijk: niemand wou nog buiten aan de barbecue staan, want te koud. Dus worstjes braden in de pan. En Tjes nam de sla onder de douche mee, multitasken. De rest ga ik misschien beter achterwege laten, censuur. What happens in Mallorca stays in Mallorca, en morgen herinner ik me waarschijnlijk niets meer.

Slaap wel 8

Quote van de dag gisteren : “mannen wisselen van vrouw zoals ze van fiets wisselen.” Enige uitleg is wel nodig als we nog naar huis willen. Tjess en Wim hebben van fiets gewisseld. Voor de techopineuten onder ons: voorblad 52/36 en cassette 11/30 naar 50/34 en cassette 11/34. Nú willen ze ook van roommate wisselen. For the record: Ik heb 52/36, past bij mijn torso ha ha, om het proper te houden. Niemand wil echter met mij wisselen.

Enfin, het restaurant gisteren was top, super lekker gegeten. De rest ben ik vergeten, gaten in mijn brain, nevenwerking van mijn enige gin tonic ? Of toch een koude gevat in mijn sinussen?

Het probleem is dat er zoveel gezeverd en gelachen wordt dat het niet bij te houden is. 

Peter heeft een nieuw slaaprecord gevestigd: 7u50. Alleen ik heb er geen plezier van gehad want om 6 uur deden mijn oordoppen pijn en werd ik 2 uur getrakteerd op een solo concert. Poets wederom poets, dacht ie waarschijnlijk.

Broodje en stokbrood halen behoren tot één van mijn ochtend taken. Deze keer met Tjess, en tegelijkertijd de voorraad gin aangevuld. En de tonic, maar dat laatste bleek niet echt nodig want de frigo ligt blijkbaar nog vol. Er is hier geen maatbeker en die mannen verdunnen precies niet. 

Ondertussen supergoed nieuws gekregen van Linsey, de partner van Ingeborg onze fan van het eerste uur: de chemo/immuuntherapie heeft zijn werk gedaan, de tumor is weg. De burger heeft weer moed gekregen.

De lucht is blauw, past precies bij onze truitjes. Vamos: minstens 100 km en paar bergen, voor Kurt. Tot sebiet !

Nog effe wachten, want daar zijn de wolken weer, en de regen. Volgende keer gaan we beter op safari met de MTB in Kenia. Eindelijk is het zover. Al snel wordt het zelfs warm en heeft vooral Dirk 3 lagen teveel aan. Hij wil er natuurlijk altijd netjes uitzien, maar nu hij had toch meer weg van een Spaanse pakezel.  En met zijn Garmin, die we gisteren geïnstalleerd hebben, alleen is hij hem vergeten aan te zetten. Na 60 km stoppen we in Petra voor een spaghetti (leek verdacht veel op een kinder spaghetti) en een stuk taart op een idyllisch pleintje, overspoeld met wielertoeristen en hun prachtige fietsmobiles. Effe klein ommetje naar de zee, kwestie van zeker over de 100 te geraken. 

Dag report: exact 100 km aan 25/u met juist geen 1000 Hm. Netjes. Zwembad tijd, ttz errond want erin zou het zelfs voor ijsberen te koud zijn. Tot in mijn tenen.

Vanavond restaurant S’acousticafé in Llubi, een aanrader. 8 gin tonic por favor haha, en de rest.

sacustic.com

Restaurant el Molí d'en Pau. molidenpau.es

Gisterenavond ons restaurant. Normaal eten wij buiten, maar nu was het dus te fris. Wow binnen ook een echte aanrader, man man. Gezellig en erg lekker, en goedkoop. Mijn gin tonic heb ik aangelengd met de tonic van de anderen, want mijn lever begint langzaam op die van een alcoholieker te lijken. Gelukkig heb ik een goed excuus: driver of the day, Max Verstappen.

De rest van de avond hebben de politiek van België opgelost. Allez, nu Dewever en Magnette nog overtuigen. 

De rit vandaag wordt gesplitst in een ochtend en een middag rit, want Peter vertrekt vandaag al; morgen moet hij de wachtlijst heupen weg werken in Wales (in den privé ha ha natuurlijk). 48 km licht golvend met 2 mooie afdalende weggetjes. Snel douche en zijn privé chauffeur, Max dus, zet hem veilig af aan de luchthaven. Ondertussen hebben de anderen alle brood opgegeten en liggen ze aan het zwembad voor een siësta. Sjarels.

De namiddag rit leidt ons langs de rietvelden tot aan Alcudia en Playa de Muro. Hier is de kruin van de wielerwereld samen gekomen want morgen is de M312, de ronde van Mallorca: 312 km en 5050 hoogtemeters. Een kolfje naar ons hand natuurlijk maar wij zijn jammer te laat om ons in te schrijven. Echt jammer hé?! Even door de markt lopen, en de standjes allerlei. We kunnen morgen natuurlijk ook als zwartrijders het parcours doen. Straks effe in de groep gooien.

Letterlijk op het strand een ijsje gegeten en een kroketje, en dan de laatste 15 km aangevat. Langs de Spar nog gereden, want we heb besloten vanavond thuis te eten. Er is ook nog een berg tonic wegwerken. Dachten we, haha die voorraad is ferm gesloten, dus mijn gin tonic wordt een gin fanta. Van je maten moet je het hebben. Ik krijg een klopje van de hamer (ben die fanta niet meer gewoon…) en trek me effe terug vooraleer ik de letters voor mijn ogen gaan dansen. De anderen halen jeugdherinneringen op. Allemaal omerta, dus ik wordt verzocht mijn oren even dicht te knijpen.

Seffens eindelijk de lang verwachte barbecue. Oh, die geur van houtskool, echt lang geleden; Zalig. En dan straks nog stemming M312 morgen of niet? We laten het jullie morgen weten… Eerst ze nog wat wijntjes of biertje serveren om ze mild te stemmen hi hik hik.

@ Leroy en Juliëtte die morgen naar Mallorca afreizen: we hebben nu nog een fiets over nu, dus Leroy feel free voor de M312 !

Zaterdagavond was de laatste avond, maar zeker niet de slechtste. De laatste gin tonic weliswaar, hoewel… De avond is één groot politiek debat geworden. Kurt en Koen broeden al langer om een politieke partij in Oostende op te richten. De naam: “we van make Oostende great again”. De rest mocht in de gemeenteraad zetelen vanavond. Talrijke ideeën werden genoteerd: gaande van meer toiletten op het strand en de dijk tot verkeersplannen, en zelfs tweetalige straatnamen (Nederlands en Oostends) Wim had een veto ingezet tegen Frans. Ik heb mij een kriek gelachen !

Dirk was zo gecharmeerd door de bediening van de bazin, dat hij zelfs een fooi wou achterlaten voor haar, maar was zo slim om Koen de rekening te laten betalen, uit de partijkas waarschijnlijk.

Eenmaal terug thuis werden de ijsjes verdeeld, zelfs Dirk kreeg er eentje, als troostprijs. de laatste biertjes moesten op. Ondertussen keken we grappige filmpjes op You tube; tranen met tuiten hebben we gelachen. er zijn nog veel grotere loosers dan ons. De stekker werd rond half één uitgetrokken.

De wekker gaat om 6 uur al. Douche, beddengoed verzamelen, laatste rommel opgeruimd, Dirk wakker gemaakt en ons huisje afgesloten. Regen, pff, voor heel de dag en morgen. We beseffen dat de weergoden ons toch al bij al goed gezind waren. Dat blijkt eens te meer wanneer we terug in Oostende aankomen: we worden bijna van de landingsbaan weggewaaid.

Eindbeschouwing:

• het huisje ipv een hotel: een meerwaarde zeker als je met 8 bent; meer privacy, gezelligheid, en samen eens koken o.l.v. Tjess. Na een week hadden we echt een thuisgevoel!

• het gezelschap: goed op elkaar ingespeeld, iedereen zijn taak. Dirk als stagiair heeft goed zijn ogen de kost gegeven zodat hij volgend jaar de taak van reisleider eindelijk eens kan oppakken: vliegtuig boeken, auto/ huisje/ fietsen regelen, naar de bakker gaan ‘s morgens,… pff

• april: pech met het weer, juni is te warm dus mei lijkt meer ideaal; bovendien is iedereen dan ook beter sportief al gerodeerd op de koersfiets

• de fietsen: zeer goede service; de cervelo’s zijn pareltjes

• het eiland Mallorca: bereikbaar vanuit Oostende, ideaal fietsparkoers, prijsvriendelijk

Met heel groten dank aan Frank voor de prachtige ritten, steeds weer nieuwe wegeltjes, bergjes, adembenemende decors. En de hypermoderne website, filmpjes, etc !

We wensen Kurt en Koen veel succes met hun nieuwe partij.

Dirk gaat zijn hond inwisselen voor een vrouw, liefst onder de 35 of ze moet goed kunnen koken, wassen, strijken,… Hopelijk mag hij volgend jaar mee van haar, anders zitten we organisatorisch met een groot probleem !

Peter, Wim, Tjess: met groten dank voor jullie hulp in het huishouden.

Tot volgend jaar

Locomotief