Nog een jaartje erbij...

Dinsdag 6 juni

We beginnen deze ochtend al goed met de verjaardag van Kurt. Mijn leeftijd, dus nog helemaal niet oud ! Nadat we in ons Mercedes busje gewrongen hebben in de vroege ochtend en alle wapens aan de douane hebben afgegeven, een klein ontbijtje in de luchthaven. Onze eerste cappuccino van de velen die nog gaan volgen, samen met de cortado’s, gin tonics, …; nee, verder verklappen we best nog niet.

Deze nacht amper geslapen en op de vlucht krijsende baby, maar het weer lijkt aanvankelijk prachtig, dus nog geen vuiltje/ wolkje aan de lucht/ hemel. Peter zijn vlucht heeft 1 uur vertraging, maar ook niet erg. Het restaurant waar we normaal gingen eten is dicht, per uitzondering. Snel inchecken in het hotel, maar daar loop ik snoeihard tegen een glazen deur, een lichte hersenschudding. Ondertussen ruzie met de buurvrouw omdat onze auto verkeerd zou staan en zij niet met haar auto en trailer met grote speedboot door de smalle straatjes kan van Ariany. Toch nog een restaurantje op 300 m gevonden, het enige trouwens, waar we lekkere salade gegeten hebben met hele kleine stukjes kip en een heel gele Spaanse Fanta. Plots een stortbui, de paraplu op het terras is amper groot genoeg om ons droog te houden. Maar oké, we nemen dan de tijd om de fietsen te checken, de mijne is toch lichtjes te groot; met gestrekte armen geraak ik gelukkig aan de remmen. Ondertussen blijft het regenen, en heb ik tijd om dit verslagje al te maken, vol positieve gedachten, morgen wordt het vast beter. Oh ja, al twee keer de kaart van de kamer kwijtgeraakt, telkens in een andere broekzak, heel de kamer doorzocht, leeftijd of toch ‘hersenpudding’.

Een echte Flandrien hou je nooit tegen, en tegen 16u30 zetten we aan voor een ingekorte proloog versie van 55 km. Onze Garmins worden gereset en vamos. Blauwe tenues, dan valt de regen niet op, ha ha, op de foto’s. De regen kreeg medelijden met ons, en we bleven droog. Mijn spiksplinternieuwe hagelwitte shiny raceschoentjes waarvoor ik lang gespaard had en nog maar één keer meegereden had, werden wel zwart. Had ik maar mijn oude zwarte meegebracht, nu heb ik dju twee paar zwarte. Voilà, ons gevoel voor humor is teruggevonden onderweg. De meeste wegeltjes hadden we nog niet gedaan,lekker golvend, pittig genoeg voor Tjess als eerste indruk.

Vanavond eten we in Petra, eerst aperitieven !

Per toeval het verkeerde restaurant geboekt, een schitterende avond gehad. Restaurante ‘Van Salom’ ipv ‘Ca n’Oms’. Ze liggen amper 200m van elkaar. Kurt heeft zijn grenzen verlegd, 30 cm en niet dieper (insiders joke ). Begonnen met één gin tonic zoals ons opgelegd van thuis uit, begeleidende tappatjes

en nadien inktvis met lekkere lokale witte wijn. Een limoncello of grappa kregen we er gratis bij. De kelner was super vriendelijk, misschien zelfs te vriendelijk voor Kurtie, want hij kreeg een hele serenade aan de bar. Indrukwekkende stem. De sfeer zat er goed in vanavond, en we sloten af op het pleintje voor het hotel met opnieuw één cerveza, zoals wederom afgesproken. Kurt maakte de ober wijs dat we er voor het nationaal kampioenschap pingpong van morgenavond waren; er stond immers een stenen pingpong tafel buiten. Op de vraag waar we vandaan kwamen en wat we echt deden, vond hij niet direct het juiste woord, maar zag een advertentie bord 20 m verderop: ofwel heeft hij na vandaag een bril nodig, want hij las ‘clitorisme’ ipv ‘cycloturisme’. Het is bij die ene cerveza gebleven. We hebben ons een kriek gelachen. Mijn neus en witte raceschoentjes zijn helemaal vergeten. @ Wim: we hebben je gemist !

Voor het slapen gaan, nog even controleren wie rechts of links slaapt en wat rechts of links van het bed eigenlijk is. Een doordenkertje en toch redelijk essentieel.

Donderdag 8 juni 2023

Wat een avond weer gisteren. Het thema van deze Mallorca reis is “verjaardag “. Gisteren was het de beurt aan Dirk. We hebben getracht hem te veilen voor 50 jaar , maar hebben afgetikt op 64 jaar, en daar mag hij best trots op zijn. De T bone die Koen, Frank en ik hebben gegeten, lag op een vuurplaat die nog lekker na sidderde, en was superlekker. Hoewel er af en toe een druppeltje regen viel, was de temperatuur zeer aangenaam.

Het probleem rechts links in bed is nu opgelost, we gebruiken nu de term stuurboord/ bakboord. Kurt ligt stuurboord van Tjess, en Tjess ligt stuurboord in bed. Teveel alcohol denk ik dan maar. Elke dag is er ook een dubbelzinnige dierennaam die in onze gesprekken sluipt. Poesje en konijntje passeerden al de revue. Vandaag wordt het vosje. Voor de quiz liefhebbers een doordenkertje, maar je moet ook iets van talen kennen. Wij verklappen beter niets, onze kinderen lezen misschien mee.

Ontbijt as usual. Maar nu hebben we de ober wijs gemaakt dat Frank verjaard is en hij kreeg meteen een verjaardagstaartje met 1 kaarsje. Lekker kaastaartje dat hij eerlijk verdeelde. Blauw truitje en de afspraak dat er vandaag niet gekoerst werd. Dat lukte al bij al goed, vooral omdat het parcours idyllisch was. Een kilometertje vloog een rode wouw vlak boven ons hoofd. Even dacht ik ook dat ik een adelaar was, maar dan op een racefiets en met witte schoentjes. Klimmetje naar Randa, en dan een colaatje. En wie passeert er daar?  Marianne Vos, samen met haar vriendin, blijkt later. In volle Jumbo Visma uitrusting en prachtige Cervelo fiets. Schuchter gevraagd of ik met haar op de foto mag. Supervriendelijke dame, scherp als een mes, haar vriendin trouwens ook. Nadat ze hun boterhammen hadden opgegeten, wilde zij zelfs met alle Bike Boys op de foto. Buik intrekken, zodat we haar ook nog zagen staan tussen ons in. Ze reden jammer genoeg (misschien ook maar best voor sommigen van ons) terug de berg op. Wij richting onze pitstop een 10 km verder op. Vosje maakte blijkbaar veel indruk, want de foto’s werden snel verspreid en gedeeld. Bovendien kreeg Kurt weer inspiratie en werd er weer ingevlogen. Zo eindigden we weer op ruim 90 km, 900 hoogtemeters, bijna 26 km/uur. En vooral onze lage hartslag gemiddelde betekent dat we goed bezig zijn. Morgen proberen we het opnieuw, een rustig ritje por favor.

Vanavond gaan we naar Llubi, ons beter bekend als carnavalstadje.

Zaterdag 10 juni 2023

We zijn alweer de laatste dag. Gisteren ongelovelijk toffe avond onder maten gehad. De gin tonic was lekker en was de sfeer ten goede. De pousse café nog beter. Veel gelachen, en ondertussen het thuisfront niet vergeten. Peter heeft een nieuwe bijnaam, "Ullie", maar vraag niet hoe hij daar aankwam. Het heeft iets met mijn dialect te maken.

Er werden veel aanvalsplannen gesmeed voor de koers van vandaag en veel onder tafel geboden, maar ik moet het nog zien gebeuren.

Het ontbijt gaan we hier echt wel missen. De fiets iets minder, want we gaan vandaag de kaap van 400 km overschrijden en 4000 hoogtemeters. We trekken naar de kust. Het binnenland is mooi, de kust te toeristisch voor ons, maar Dirk had wel een toplocatie bedacht voor de voorbereiding, Port Verd del Mar, met de zee aan onze voeten. Geen echte koers zoals ik wel verwachte; niemand die uit zijn kot durfde komen. Kurt was nog de enige met ballen, maar op de meet werd hij nog door Koen geklopt. Frank werd derde; een mooi podium dus !

Vanavond gaan we naar ons molentje in Sineu, Moli d’en Pau. Ambiance verzekerd. Ondertussen werd er al gestemd door de fans voor het motief voor een nieuwe tattoo, dus druk programma nog.

Als alles goed is, zitten we morgenvroeg weer op de vlucht en landen we tegen 13 uur in Oostende, hint voor het thuisfront !