Embedded Files
Wie mee
Wie mee
Alfred Janssen
Koen Hubrechtsen
Frank Verhaegen
Kurt Van Roose
Peter Cnudde
Voorbeschouwing
Voorbeschouwing
We gaan opnieuw geschiedenis schrijven. Mallorca editie zoveel. Eigenlijk een editie in mineur, toch in aantal, want Wim en Dirk kunnen owv fysische problemen niet mee; hoewel spionnen ons in het oor fluisteren dat Dirk misschien de mol kan zijn, of is die nog niet aangeduid ? Soit, we gaan hen toch wel missen, maar zullen er weer het beste van maken én traditiegetrouw enkele spannende pagina’s aan ons dagboek toevoegen. Geen koers dit jaar, maar dat zeggen ze allemaal elk jaar. Het bloed kruipt waar het niet kan fietsen, en de koersbroek van Peter en Kurt zitten al vol goesting. Peter zal nu ongeveer geland zijn, kwestie van tijdig te acclimatiseren.
Frank heeft de statistieken al opgemaakt van de laatste jaren: dit jaar iets minder hoogtemeters, maar meer nadruk op de (levens)kwaliteit en dus veel kilometers, muchos cortados, en wie weet mooie podiumdames. Onze benen zijn alvast geschoren.
Het is altijd leuk om eens achterom te kijken en vorig opnieuw te beleven, vandaar nog een afdronk in de bijlage.
En we vergeten Veerle niet. Happy birthday, girl; het gaat jammer maar een korte nacht worden.
hasta la vista
Dinsdag 14 mei
Dinsdag 14 mei
4 uur, nog voor het kraaien van de haan, gaat de wekker weer. F...cking vroeg, maar dat hebben we er voor over. Zelfs de bakker heeft onze croissants nog niet gebakken.
Onze reisleider en IT manager Frank heeft alles weer tot in de puntjes voorbereid, en tegelijkertijd een nieuwe keuken gezet en zijn dochter trainen voor haar eerste triatlon. Pff, we gaan afzien
Busje komt zo, eerst Kurt, dan Koen, Frank en hupsaké. Niemand heeft doping mee, dus we geraken vlot door de security op Ostend Airport.
De vliegtuigrit verliep uiterst vlug, de meeste deden een dutje zoals alle oudere mannen van doen hebben. In een recordtijd bagage en auto opgepikt en dan ons fietske halen bij Fredje Rompelberg, waar Peter ons vervoegd. Tegen ten tienen waren we al in ons hotel zodat we ook nog het ontbijt konden meepikken.
Frank moest en zou 80 km willen rijden, dus vertrokken we al snel na de laatste finetunen aan de fietsen te hebben gedaan en onze Garmins geïnstalleerd. Portocolom was het doel, een pittoresk kleine haven met enkele leuke terrasjes aan het water, die we uiteraard moesten uitproberen. De ijs crème viel wel wat groot uit. De terugweg verliep over glooiende kleine wegentjes, vaak zelfs kiezelstraten, zodat we ons bij wijlen in de strade Bianchi achten. Vele soorten cactussen, Wim had hier zijn hartje kunnen ophalen.
Het bier stond koud in de frigo en het water in de pool eveneens. Het laatste hebben we gelaten, de rrest hebben we opgedronken, want het was warm aan het zwembad. Douchen en een leuk restaurantje gezocht en zelfs nog buiten gegeten. Veel gelachen, geswanst vooral en ik ben het allemaal vergeten. Wat ik me herinner is dat de sossen het slecht gaan doen van den jaar in Oostende, ha ha. En de frigo werkt niet op de kamer van Frank en Koen. Later op de avond hebben Peter en ik besloten dat de onze ook niet werkt….
Lekker slapen en morgen weer gezond op!
Woensdag 15 mei
Woensdag 15 mei
De ene al wat beter geslapen dan de andere, maar dat zijn we al gewoon van elkaar. Het ontbijt was prima zonder tierlantijntjes, maar met een lekker gebakken eitje en lekkere cake. De bedoeling vandaag was een rustig ritje, niet te veel kilometers, 78 klonk goed, en niet teveel hoogtemeters, 1 beklimming klonk ook goed. Maar het liep even anders uit. De eerste en enige beklimming viel achteraf goed mee, een steil stuk met haarspeldbochten en een 2de deel meer glooiend, hoewel Kurt daar waarschijnlijk een ander gedacht over gaat hebben. Boven heel mooi uitzicht vanop de Santuari de Cura, lekkere temperatuur met een welverdiend cortadotje. Korte afdaling maar leuk en snel tot in Randa en dan terug richting zuiden, de kust. Tussenbestemming Cala Pi, waar we ons te goed deden aan pizza, spaghetti en cortados. Na een korte obligate fotoshoot, dachten we ons er snel van af te maken om nog even van het zwembad te genieten, maar dat was buiten Kurt gerekend, of liever zijn GPS merk Mio of zo’ntwat. Mama mio, dat ding heeft ons nog bijna 30 km extra doen rijden, terwijl zo goed als in het hotel waren. En wij maar hem aan het verstand aan het brengen dat we opnieuw naar het zuiden reden, daar waar de zon staat 's middags, hé Kurtie ! 110 km dus in de benen, en recht op een biertje. De massage beurt konden we ook goed gebruiken maar het bleef enkel bij dromen aan ons zwembadje.
Na een verfrissende douche komen we allemaal tot de ontdekking dat we steeds meer op echte coureurs beginnen te lijken en al mooie bandjes hebben op armen/ benen en stevige kuiten. Helemaal opgedist trekken we naar een tapasbar in Llucmajor. Ik herhaal tapasbar !
Superlekker gegeten voor 35 Euro, gin tonics en al inbegrepen, en zoals alle avonden veel plezier. Enkele nieuwe woorden geleerd: schuifkaas, trekworst, een bol in zijn buik hebben,…
We zijn ook veel wijzer geworden: Koen was in zijn vorig leven een Farao; hij slaapt nu nog als een engeltje in zijn sarcofaag ’s nachts. Frank is een gewiekst Garmin uitdager; zelfs als Koen en ik 2x den berg op zouden rijden heeft, heeft hij nog altijd meer km's en hoogtemeters ! Peter heeft zich versproken en zijn vriendin Amanda is nu dodelijk ongerust: ze denkt dat we naar een topless bar zijn geweest ipv tapasbar; de afspraak was nochtans: what happens in Mallorca, stays in…
Kurt gaat Caroline ten huwelijk vragen maar hij wil haar eerst nog verassen door die bol in zijn buik te laten weghalen. Staat beter op de foto. Fred zijn hartritme in rust is 45; een gelukkig man? De maan staat gunstig voor de sossen van Oostende, nl in het eerste kwartier, hé Frank. De zon staat 's middags in het zuiden, hé Kurt. De mol heeft zich verstopt in de Mio van Kurt. We missen Dirk en Wim heel hard, want de B ploeg is den beste van het land.
’s Avonds vallen we als een blok in slaap. We missen onze vrouwen, moest ik nog specifiek vermelden van …
Buenas noches
Donderdag 16 mei
Donderdag 16 mei
Het is dat het zo moet zijn. Koen en Frank hebben een geweldige nacht gehad. Beetje zoals in de film Wall Street met een heel georkestreerd klankenspel aan de andere kant van de muur. Ze waren blijkbaar onder de indruk en hebben enkele ideeën voor Veerle respectievelijk Sabine opgedaan. Dat beloofd. Sorry Astrid, ik was direct uitgeteld.
Klassieke routine in de ochtend met ontbijtje, krantje; dat wordt je nooit beu. Ritje naar Petra op de menukaart, 90 km met een 900 hoogtemeters. Buiten de mol gerekend, want Kurt had een leegloper, en wat last van zijn rug, zodat we nog met 4 musketiers overbleven. Zoals altijd maken w er het beste van en full speed trokken we door idyllische dorpjes, Algaida, Pina, sineu gleden onder onze wielen om uiteindelijk voor de poorten van Petra te staan; We hadden afgesproken met Kurt voor de lunch. Maar eerst nog een stevige klim naar Santuari de Bonany, een kerkje dat boven alles uitsteekt met een prachtige spreektoren; Veerle op uw maat. In Petra zijn er enkele pleintjes die overvallen worden met allemaal fietsers. Lekker gegeten voor amper 12 E !. de terugweg weer over kleine wegeltjes, supermooi. Tevreden en weldaan, 94 km, en 920 hoogtemeters. Biertje en snel nog een tintje aan het zwembad kweken.
Place to be vanavond: tapasbar ‘Mel Mel’ in Llucmajor opnieuw. Klein en op grootmoederswijze ingericht, maar Gaudi had het niet beter kunnen doen, met felle kleuren en bizarre aankleding. Sùperlekker en spotgoedkoop.
In ons nachtverblijf, nog een pintje om het af te leren op het terras, en in afwachting op het nachtelijk operaspel van de buren. Ondertussen trachten we ons te herinneren wat we gisteren geleerd hebben. Het is nog steeds het eerste kwartier, maar de rest is moeilijk. As we aso goan beginne…
We zijn al op de helft, hopelijk staat Kurt zijn rug weer recht. Misschien toch eens op kamer 1 gaan kijken…
salute
Vrijdag 17 mei
Vrijdag 17 mei
De nacht zit er weer op, met de gekende activiteiten bij de buren. Ook in de ochtend feesten die nog verder onder de douche.
Het weer is omgeslaan; helemaal bewolkt en een stevig windje. Gelukkig worden de meeste wolken snel weggeblazen, en wij ook later op de dag.
De eerste 25 km vliegen voorbij, de rustdag heeft Kurt deugd gedaan. In Felanitx draaien we links af om nog een extra bergske te doen : Sant Salvador, 5 km aan 6% voor de kenners met een prachtig zicht op Portocolom en de helft van Mallorca.
De wind steekt meer en meer op. De volgende 30 km zijn nog te doen, grotendeels bergaf naar zee toe, met de wind in de flank, deels in de rug. De maximale snelheid zal vandaag 65 bedragen.
Tijd om de interne geest te versterken, want het is nu echt stormwind en de wind op kop. De portie spaghetti leek ons niet groot genoeg en een ijsje komt er nog bovenop.
De rest is stoempen en bangelijk zorgen dat je niet van je fiets waait bij de windstoten. We slaan noodgedwongen een hoek af, want het is niet te doen; en zeggen dat we in Oostende ook al wat gewoon waren.
Eindrapport: 96 km, 920 hoogtemeters; de gemiddelde hartslag wil je niet weten…De gemiddelde snelheid is die van de B ploeg, of was het A ploeg.
Een migueltje om het af te leren op ons privé terrasje lekker uit de wind; gelukkig is de zon niet weggewaaid.
De zoektocht naar een restaurant is vanavond lang, want velen zijn gesloten of zijn te ‘bruin’. Es Cantonet in Santnyi weet ons wel te bekoren. Ietsje prijziger maar afgezien van de gin tonic wel lekker en meer dan voldoende porties. De wereldproblemen worden nogmaals doorgenomen en we besluiten dat Gwendoline Rutten de mooiste is, toch volgens Frank. Wat een week zonder Sabine allemaal met je doet. We drinken er eentje op Dirk, maar de volgende keer mag hij hem zelf komen betalen, ha ha.
De storm vandaag heeft grote brokken in het peloton achter gelaten, want eenmaal terug, slaapt iedereen binnen de 5 minuten; de buren houden het rustig.
Zaterdag 18 mei
Zaterdag 18 mei
De laatste koersdag alweer. We worden snel oud, alleen aan onze huidige conditie ga je het niet merken; die is top.
De wind is weer gaan liggen, de goden zijn ons weer goed gezind: stralend zonnetje en iedereen goed gezind. Nog een NWO ritje dat wegkapitein Frank gisteren heeft uitgetekend: 65 km grotendeels vlak. We rijden een eindje met de auto tot Sineu en vandaar uit met de fiets richting kust waar we rond een nationaal park draaien met hoge rietvelden. De kustlijn is iets te toeristisch voor ons en de benen van sommigen beginnen vol te lopen. Een cortado kan er nog wel in, en dit plannen we in Muro, mooi oud stadje, blijkbaar gekend bij de coureurs want de pleintjes zitten vol. In Sineu wordt de interne geest gesterkt met een slaatje dat we doorspoelen met een biertje, lekker in het zonnetje.
Veel tijd rest er ons niet meer, want Peter moet en zal Amanda vannacht nog zien. Een uurtje om te douchen en de koffers al grotendeels in te pakken. We brengen eerst de fietsen terug naar Rompelberg en bedanken onze beestjes voor hun bewezen diensten. Frank speelt stadsgids in Palma en loodst ons rond de kastelen en kerken. De zoektocht naar een authentiek restaurantje loopt altijd wat moeizaam in zo’n toeristische trekpleister, maar uiteindelijk belanden we bij Gaudi. De Gin tonic is eindelijk de juiste volgens kenner Koen, maar mijne Mojito was ook niet slecht. Tapas uiteraard om het af te leren. Ondertussen bekijken de mannen elk vrouwelijk schoon of niet schoon dat passeert en vergapen we ons aan een bende straatschuimers die gedrogeerd als ze zijn, ons doen inzien hoe gelukkig we zijn met onze fiets, vrouw en kinderen. Of was het vrouw, kinderen en fiets ?
We droppen Peter af in de vlieghaven. De laatste wereldproblemen lossen we op bij een biertje op ons terrasje. De grootste romanticus is Frank want hij ziet als eerste dat het volle maand is; waarschijnlijk keken hij en Sabine tegelijkertijd naar boven. De Kreuners zijn ook terug op hun kamer. Hun conditie lijkt nog beter als de onze.
Sweet dreams
Zondag 19 mei
Zondag 19 mei
Pff, het zit er bijna weer op, en het is tijd naar onze enige echte grote liefde en (klein)kinderen terug te keren. Het ontbijt laten we niet schieten. Nadien is het weer afscheid nemen van ons idyllische leven op Mallorca: fietsen, gin tonic, tapatjes en veel grappen en grollen, en vele suikerklontjes. De mol zat waarschijnlijk in kamer 1, want de Kreuners hebben weer een optreden ten beste gegeven vannacht….
En wat hebben we allemaal weer geleerd: de sossen gaan winnen; Koen stamt in een vorig leven van de farao’s en heeft een paar trukjes bij geleerd; hij kan niet wachten om ze aan Veerle te tonen. Frank zag dat het ondertussen volle maan is geworden; hij verkiest uiteindelijk Sabine boven Gwendolyne en zou met haar nog graag nog veel kleinkinderen krijgen; en een nieuw jeugdploeg oprichten met hem als ploegleider. Kurt wil zo snel mogelijk trouwen en nog vele kindjes maken. Alleen ‘den buk’ zit nog een beetje in de weg. In Bordeaux is er alleszins genoeg plaats. Peter kon weeral niet wachten en was vannacht al bij Amanda. Storm in Wales ?
Wim en Dirk: volgend jaar verplichte acte de presence. De ploeg is dan weer compleet en goede tradities moeten in ere gehouden worden. De ritten zijn meer op onze maat, de restaurants als maar leuker en het gezelschap geraakt goed op elkaar ingespeeld. By your site !
Wim het gaat je snel goed met je nieuwe heup; Dirk, à bientôt in de Pyreneeën en volgend jaar weer mee met ons !
Hasta la vista !
Page updated
Report abuse