2018 - MTB
Dag dames,
Pff, ik ben nog moe en er valt weer zo veel te vertellen.
Vrijdag ochtend ziet het er nochtans niet goed uit. Regen, buien, stormwinden. Als dat maar goed afloopt.
De gastheer en vrouw die steeds achter haar ventje staat door dik en dun, zorgen nog snel voor de picnic en we kunnen vertrekken. Een voor een worden de avonturiers opgepikt samen met hun paardjes. Ontroerende afscheidstaferelen van vrouw en kind.
Geen file en voor als nog enkel miezelregen. Na 220 km bereiken we Zimbabwe, en zijn hoofdstad Maasmechelen. Eerst uitladen en een rondleiding in ons penthouse . De gasten zijn braaf geweest want de Sint is hen niet vergeten. Lekkers en praktische dingetjes. Ha ha.
Dirk heeft er goesting in en we trekken naar de Nederlandse heuvels in Geleen Sittard. Als jonge veulens vallen we de eerste helling aan, en er natuurlijk ook weer vanaf...hoewel. we waren vertrokken met 5, en staan beneden met 4. Mmm, Dirk heeft in een dartele bui een koprolletje gemaakt en ligt naar de hemel te staren, zijn rechter vleugeltje hangt er maar triest bij, oei sleutelbeen.
We doen nog een poging om hem te reanimeren, maar nog een paar kilometers vrder is het verdict duidelijk. We droppen hem in een gezellig restaurantje , met enkele blondjes, en maken onze klimtijdrit verder af, zo goéd als droog behalve de laatste 5 km want Frank wílde perse nog zijn nieuwe gele regenvestje tonen. Onze ogen doen er nog zeer van, en in Nederland spreken ze er nog over.
Fotootje pakken bij de lokale radioloog, de lokale apotheek pluimen en Dirk kan weer opgekalefaterd worden. De operatie wordt ook al geregeld. Gelukkig heeft hij zich niet vuil gemaakt want anders moesten we hem ook nog douchen. Na een verkwikkende douche en verfrissend lokaal biertje trekken we naar de oppositie in As, voor de kenners: d'op eau z ici. Lekker eenvoudig eten met talrijke Cornets en het debat kan beginnen: de oppositie was in de meerderheid en de regering kreeg klappen. Met aan limoncelli wordt de strijdbijl begraven en is Dirk voldoende verdoofd voor de nacht.
Eerste installeren we hem voorzichtig in de zetel, vleugeltjes recht, dekentje erover, nog snel een filmke en we hebben het gehad. Om middernacht is iedereen vertrokken
Voila dames, de heren leven nog, ene wat beter dan de andere.
Tot later
Goede morgen of avond beste fans,
Iedereen inclusief Dirk heeft geslapen. Uitgebreid ontbijtbuffet met spek en eieren , we worden weer verwend.
Ook het weer is veel belovend, ttz geen regen. We trekken opnieuw Nederland in, richting Vijlen. Het " hijgend hert" heeft zijn naam niet gestolen: het is de enigste berghut in Nederland en meteen de hoogste, midden in den bos. Dirk blijft achter en de 4 musketiers beginnen eraan. Ttz spoedig zijn we met 3, want Peter heeft duidelijk teveel gespind en trapt na 10 km zijn ketting over. Hij druipt af naar Dirk en het hijgende hert. De rest heeft elkaar gevonden, en bergop en af. Niets is hier plat, maar wel de moeite. De NWO gaat afzien tijdens het openingsweekend.
De stelling gaat naar Koen die helemaal alleen bovenkomt. Frank heeft en zeldzaam foutje gemaakt en Fred blijft bij hem en spreekt hem moed in.
In het hijjgend hert drinken we mostardkaassoep.
Dan wordt het tijd om een fietsenmaker op te zoeken. De fietsen worden eerst gekuist bij grootmoe Annie, dan snel ketting herstellen.
Aperitiefje en warme douche en we herleven.
Behalve Dirk, die voelt zich belabberd en blijft thuis. Wij trekken naar de mandalin in Maastricht. Turkse roots maar met verfijnde keuken. De beelden spreken voor zich en werden druk bekeken op Google.
Ondertussen is de regering gevallen. Standard Luik heeft schitterend gespeeld tegen st Truiden en had duidelijk een strafschop verdient. Dirk heeft meer kleur en is erin geslaagd Veerle voor zich te winnen. Hoe doet hij dat toch steeds weer?
Na al de regeringsproblemen te hebben opgelost met een Vedette, kruipen we welverdiend in ons nest.
Morgen ziet Dirk zijn andere vriendin terug, oma Annie. Dat gaat vonken geven. En veel soepeler !
Slaap zacht