We schrijven zondagavond 5 mei en staan na bijna 13 maanden terug aan de vooravond van ons Mallorca criterium. Traditiegetrouw worden de vrouwen getrakteerd op een etentje met de helden. Normaal laten we geen fans toe zo kort voor de wedstrijd maar voor de diehards maken we graag een uitzondering. Dirk had zelfs 2 pronkstukken mee.

De Post ontving ons met open armen, met aperitief, spijs uit alle continenten en vele drankjes nadien. De vrouwen konden nog de hele nacht doorgaan, maar voor ons stopt de nacht rond 5 uur. Iemand had het slimme idee om taxi Fred af te zeggen, en te voet naar de luchthaven te stappen . 5u15 bij Frank en dan met onze rollators, lees koffers, heel de buurt hebben we wakker gemaakt. Gelukkig was de regen juist gestopt.

Op de luchthaven kennen ze ons natuurlijk al en in een wip waren we door de controles. Enkel Koen werd gefouilleerd, ik zou dat zelf niet durven. Koffietje, en chocoladekoek

Om 9u30 waren we al geland, en Peter effe daarna. De auto ophalen en naar Pollenca onder de mooie zon.

We hebben geluk en ongeluk: de villa is opgeruimd en onmiddellijk beschikbaar en beantwoordt volledig aan onze wensen. Maar de frigo werkt niet. Bier en gin tonic dan maar in de ijskast, dat wordt straks ijsjes likken.

Tjess en ik hebben ondertussen met Peter in F1 stijl inkopen gedaan, menig vrouwmens zou trots op ons zijn. Niks vergeten behalve zout, peper, suiker, wc papier (er zijn hier maar 2 rolletjes, dus iedereen is al preventief geweest haha ). Behoorlijk hongerig verorberen we alle 5 stokbroden, op ons terras, heerlijk bij 25 graden.

De fietsen zijn ondertussen ook al geleverd en worden door ons gepersonialiseerd. En dan het moment suprême: onze nieuwe truitjes. We hebben precies onze maten wat onderschat ofwel is onze spiermassa toegenomen tijdens de voorafgaande trainingsweken. Strak in het pak worden de eerste 40 km en 400 hm afgelegd, met een tussenstop in het heel romantische Alcúdia. 

De beren onder ons wagen nog een duik in het zwembad. De aperitief is nog niet koud genoeg. We zijn noodgedwongen erg gezond bezig. Wie had dat ooit van ons verwacht!

Restaurante La Fonda de l’Aigua is ons plan vanavond: 

https://maps.app.goo.gl/ed1VEyL9uUZNo7SQ6?g_st=com.google.maps.preview.copy

April - Hola Bike Boys! Mallorca roept! 🇪🇸🚴‍♂️🍷

Jawel heren, de achtste editie van onze legendarische Mallorca-fietsreis komt eraan! Acht keer al trokken we met een bende testosteron, carbo-lovers en wielerfilosofen richting zon, zweet en sangria. En toch... toch vinden we elk jaar weer wegen die we nog nooit eerder zagen. Alsof Mallorca zelf ook elk jaar stiekem een paar wegen bijbouwt speciaal voor de Bike Boys.

Dit jaar nemen we onze intrek in het charmante Pollenca, in het noorden van het eiland. Google maar eens, daar is meer te beleven dan alleen maar trappen (al zal dat laatste wel de hoofdmoot blijven). Cultuur? Check. Terrasjes? Dubbelcheck. Maar de focus ligt natuurlijk op... de fiets.

Zes routes staan er op het programma – niet vlak, maar ook geen Everest-expedities. Gewoon lekker uitdagend, zodat we kunnen zuchten, puffen en achteraf stoefen. Want laat ons eerlijk zijn: bij de Bike Boys speelt elke gram een rol. Dus, nu nog even de paaschocolade laten liggen en die kilootjes lozen voor het serieuze klimwerk begint!

Maar dé hamvraag die ons allen bezighoudt: zijn we met zeven... of met acht?
Gaat Opa Kurt mee? Of laat hij zich afschrikken door de combinatie "hoogtemeters + leeftijd + kilopakken"? Dirk en Frank, onze andere gerimpelde maar gedreven grootvaders, twijfelen niet. Zij laten zich niet kennen. Kurt, het is nu of nooit! Boek dat ticket, of je mag thuis de geraniums begieten met een koerspet op je hoofd.

Eenmaal ter plaatse vallen de rollen vanzelf weer in hun plooi:

• Fred – onze chauffeur en unofficial DJ van de busrit.

• Koen – de man die een fiets repareert met een kurkentrekker en wat ducttape.

• Dirk & Wim – onze resto boys (check die routes online, dan weet je waar er eten is).

• Peter – boodschappen kid, geen supermarkt is veilig.

• Tjess – chefkok met meer pit dan een Spaanse peper.

• Kurt – als hij meegaat, hoofdverantwoordelijke voor het aperitief. (Sterke drijfveer, niet?)

• Frank – onze wegkapitein, die zelfs met gesloten ogen de weg vindt (of dat denkt hij toch).

Een laatste checklist met praktische info komt er later aan. Maar tot dan: poets die ketting, schrap de frikandellen, en begin alvast wat Spaans te oefenen.

Vamos, Bike Boys! De bergen wachten, de zon schijnt, de wijn staat koud en de koersfiets rammelt al van ongeduld!