2017 - Malaga
Wie mee
Alfred Janssen
Koen Hubrechtsen
Frank Verhaegen
Kurt Van Roose
Peter Cnudde
Dirk Reynaert
Wim Boone
Dinsdag 2 mei 2017
Hoogdag voor de Vlaamse koersliefhebbers. Uw reporter volgt de ontwikkelingen natuurlijk weer van nabij. De coureurs worden met het busje naar hun vlucht gebracht. Ze worden uitbundig uitgewuifd door familie en vrienden die talrijk zijn komen opdagen.
7.30: we stijgen op. Vlug nog wat slaap inhalen in onze comfortabele business seats.
10.45: veilig geland. Pff Lekker warm. Ideaal koersweer. Bagage ophalen en Peter, onze kopman die met zijn privéjet werd gebracht, opwachten. Hij staat duidelijk scherp dit jaar. Vooral Kurt ziet de bui al hangen.
Volgwagens staan al klaar om de ploeg naar het renners hotel te brengen:
Golfparadijs Alhaurin Golf Resort, trekpleister voor filmsterren en miljardairs, maar nu speciaal voor de ronde van Malaga gereserveerd
Paradepaardjes zijn ook al “overgevlogen” en opgetuigd voor de race : fietsen speciaal op maat en met de meest moderne snufjes voorzien
Een fotosessie en korte ploegvoorstelling voor de lokale pers:
Frank /sec: specialiteit : rassprinter , uitstekend daler.
Favoriete terrein: Vlaamse Ardennen, off road
Karakter: een frankske doen: van achter de rug wegspringen
Koen / la machine: specialiteit: hardrijder, uitstekend bochtenwerk
Favoriete terrein: vlak, bochtenrijk, lange snelle afdaling
Karakter: een koentje doen: zich op kop zetten en niet meer achterom kijken
Dirk / opie: specialiteit : modieus temporijder
Favoriete terrein: vlak zonder bochten
Karakter: een dirkske doen: tegenstand in slaap wiegen en dan demarrage.
Kurt / moteurke: gepatenteerde hardrijder
Terrein: licht dalend rechtdoor
Karakter: een kurtie doen: de tegenstand wurgen op de buitenplateau
Wim/ Boone: tempobeul
Terrein: vlak, tegenwind
Karakter: ideale stille ploegmaat voor lange interval
Peter/ Terminator: krachtpatser
Terrein: Welshe hellingen
Karakter: punctueel, sterke organisatie
Eerste oefentochtje om tegelijkertijd te pronken met onze nieuwe rode outfit. Lotto en Cancelare verdwijnen naar de achtergrond; de sponsors gaan gelukkig zijn. Rood, alleen Dirk is wat kleurenblind en steekt nog in een oud zwart teneutje met gele randen: ambieert hij de leiderstrui dit jaar ?
52 km ritje; rustig acclimatiseren, genieten van onze laatste vrijheid. Nog een uitgebreid diner en dan platte rust met dromen over ritwinst en glorie.
Of dat dachten we toch: na 15 km petit accident: de remmen van Koen blijken toch nog niet goed afgesteld; 2 spaken van het voorwiel gebroken. Onmiddellijk geeft een meesterknecht zijn wiel af zodat de ploeg naar Malaga kan afdalen. Fred zal per taxi, bus en te voet naar Malaga gaan om een reservewiel te krijgen van de firma; de volgwagens waren immers niet mee. Nadien GPS problemen, waardoor we uiteindelijk na 81 km terug in het hotel aankomen; douchen, massage, eten, veel rehydrateren en de ploegtaktiek voor morgen bespreken…
Eindelijk rusten. Slaapwel
Donderdag 4 mei
De tijd vliegt om en de nacht ook. Niettemin zit iedereen op tijd aan het ontbijt, dat wederom weer aan al onze verwachtingen voldoet. Na de broodnodige 10.000 Kcal naar binnen te hebben gespeeld, maken we ons op voor de derde rit in lijn. We worden steeds meer populair en ons peloton wordt uitgebreid naar 10 eliterenners. Het wordt een prachtige lokale toer met onze 3 Belgische collega’s als gids. Er blijken hier veel bergen te zijn maar gelukkig ook veel terrasjes. Na een 30 km dringt zich de eerste bevoorrading op na een mooi klim. Het landschap is duidelijk beter dan gisteren en dat zonder GPS en Garmin. Vervolgens trekken we richting Coin, dat al op redelijke hoogte ligt en met een prachtig panorama als beloning. We zouden geen echte coureurs zijn moesten we de koers niet hard maken. De laatste 10 km wordt er dan ook stevig doorgereden. Kurt, de winnaar van de Giro en nu de blauwe leiders trui draagt komt even in de problemen, maar dankzij zijn trouwe helpers wordt hij veilig binnen geloodst.
We besluiten in La Cale Mijas te gaan lunchen samen met onze 3 Belgen: Dirk, Wim, Peter en Fred rijden samen met hen de laatste 15km (Supersnelle afdaling met enkele stevige knepen) terwijl Koen, Frank en Kurt met de bezemwagen volgen. Lekker gegeten en gedronken, en voor bijna geen geld. Ja, eigenlijk dames, hebben we nog geen geld uitgegeven. Wim en Dirk wagen zich nogmaals op de fiets voor de terugreis, de anderen houden het voor bekeken.
Eenmaal terug in het hotel zoeken we weer onze vertrouwde stek op aan het zwembad, maar weer geen masseuses te bespeuren. Jammer, want onze benen nemen nu echt wel superatleten proporties aan.
De avond brengen we door in Mijas, een supergezellig pittoresk stadje in de bergen, met Sangria, hopen vlees op het vuur en elk een dekentje want het koelt nog stevig af in die bergen.
Woord van de dag: Stimene
Quote van de dag : Ik ga nooit vreemd, want ik ken ze allemaal (ik weet niet meer precies van wie die kwam, ha ha )
Dagklassement: Wim ex aequo met Dirk
Strijdlust: Frank
Algemeen klassement: Kurt
Slaap wel aan onze dames
Vrijdag 5 mei
Ontbijt bij het krieken van de dag, want vandaag koninginnenrit. De zenuwen staan gespannen. De fietsen worden ingeladen, want we rijden op verplaatsing. Gelukkig schijnt de ochtendzon al, hoewel de weervoorspelling regen voorspelt rond de middag.
De rit begint onmiddellijk bergop aan 9%. Wie nog niet goed wakker is zal dat rap worden. Het gebrek aan masseuses voelen we ook wel; dit probleem moeten we vanavond nog zien op te lossen. De wind zit ook niet mee want in de afdaling worden we precies terug den berg opgewaaid. Dat is echter buiten Kurt zijn moteurke gerekend. En Koen die een bijzonder goede dag had. Hun cavalerie tocht eindigt rond het turning point in Ronda. Juist voordat we een flinke regenbui te verwerken krijgen. Allen spaghetti gegeten, koolhydraten is de boodschap want er zinnen er enkelen op revanche.
Nog even sightseeing in Ronda : toeristisch maar wel de moeite. De steile helling genomen naar de brug en ja wel we hadden geluk want er werd een heks naar beneden gegooid, alleen bleek het achteraf, jammer voor haar, geen echte te zijn. Nog even op de foto met enkele Nederlandse wielerfans en de terugweg aangevat. Heel mooi/ een groot hert met gewei gezien en enkele gieren boven ons hoofd die in Kurt en Peter een groot stuk rood vlees dachten te herkennen. Fiks tempo berop en dan barst de finale open. Bergaf met Koen en Frank een eerste maal, maar de groep komt terug samen. Een volgende poging met Wim, Dirk en Koen. En Frank die nog net zijn karretje kan aanhangen. Frank zou Frank niet zijn moest hij geen leep plannetje al gesmeed hebben, en langzaam wurgt hij ze één voor één (ik moest dit in het verslag specifiek vermelden van de anderen) om als eerste boven te komen met een laatste jump. Hiermee heeft hij de bolletjes trui stevig om zijn schouders. De groep komt echter weer samen en alles moet weer opnieuw beginnen. Koen springt opnieuw weg in de afdaling, gevolgd door Frank, en Fred. Lekker snel in de zon op brede wegen met weinig auto’s. In geen tijd zijn we dan ook terug onder. Frank sleept de dag overwinning nog in de wacht, en heeft beloofd zijn premie vanavond te delen met de ploegmaats. Koen krijgt de prijs van de snelste daler.
Peter regelt het restaurant, Kurt de massages en zo is iedereen weer tevreden vanavond.
Zaterdag 6 mei 2018
De laatste koersdag in feite vandaag, want Peter vertrekt vanavond. En toen waren ze nog met 6 rode ...negers.
Op aangeven van Peter gaan we vandaag nog een efforke doen. Het zal meteen de mooiste rit worden. We leren de streek steeds beter kennen en daarmee ook de mooiste plekken.
Als neutrale waarnemer, vandaag geen commentaar.
Maar als ik dan toch mijn gedacht mag zeggen, is de ritzege voor Pantani.
Een ploegmaat voor iedereen :-)
De rit was in mij ogen de mooiste, zeer idyllisch, langs een groot helderblauw meer en de caminito del Rey. Zo'n mooie afdeling dat zelfs Frank en Koen de remmen dicht knepen. Halverwege een simpel maar oh zo tof restaurantje in the middle of nowhere.
Maar koers is koers, moet Frank gedacht hebben. En het werd meedogenloos gespeeld. Hij vertrok een eerste keer. Wim kreeg het gat niet volledig toe en ook de anderen moesten in eerste instantie een gat laten vallen - het was ook nog ver. In mijn oortje hoorde ik van de ploegleiding dat ik van Wim mocht overnemen om Frank bij te halen en hem nog even uit de wind te zetten. De anderen hadden hadden ondertussen ook al begrepen dat vandaag de prijzen zouden worden uitgedeeld en hadden de achtervolging ingezet. Wim geloofde in zijn kansen en trok stevig door, Ik en Frank netjes in zijn wiel, tot Frank via de oortjes liet weten dat hij goede benen had en de sprint niet wilde afwachten. De anderen hadden elkaar in de achtervolging gevonden en waren ondertussen tot op enkele meters genaderd. "Go go" klonk het als muziek in mijn oren en weg waren we. Wim die al veel werk had opgeknapt in de ontsnapping moest even passen; Frank en ik kregen vleugels en na een super spannende finale, gaven de anderen zich gewonnen. Iedereen had zich super geamuseerd en de winnaar was wel terecht. Weer al bloemen voor die Sabine.
Peter moest ondertussen inpakken. Onderweg naar het vliegveld nog een mexicaantje meegepakt (burrito) aan gebrek van iets beters. De rest van de avond is gecensureerd (omerta)...
woord van de dag: Frankske
quote van de dag : hebt ge bollen ?
Zondag 7 mei 2018
Laatste dag alweer. alles de laatste keer: ontbijt, fietstochtje in "rechte lijn" (voor de insiders) van ongeveer 50 km: prachtige dorpjes, leuke terrasjes
nog een laatste drank en hamburger in het hotel, een laatste baantje in het hotel, douche en inpakken.
woord van de dag: muy bien (vertaald: mooi benen)
quote van de dag: haar nest hangt hoog
eind conclusie: het was een mooie tijd voor alle wielerliefhebbers en fans maar het gaat ook een mooi weerzien zijn met onze vrouwtjes. Aan onze kuiten en hormonen gaat het niet liggen; de bloemen liggen ook al klaar. ha, ha.
greetings uit Malaga
hasta la vista !
Pantani
